Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed haec omittamus; Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Duo Reges: constructio interrete. Tanta vis admonitionis inest in locis; Recte dicis; An hoc usque quaque, aliter in vita?

Et quoniam haec deducuntur de corpore quid est cur non recte pulchritudo etiam ipsa propter se expetenda ducatur?

Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.
Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.
Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?
Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.
Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.
Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.
Respondeat totidem verbis.
Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.
Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.
Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant;
An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?

Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Ita prorsus, inquam; Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Bork: Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.
Bork: Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Facete M.: Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat;
Tenent mordicus.: Inde igitur, inquit, ordiendum est.
Tuum credibile?: Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.

In homine autem summa omnis animi est et in animo rationis,
ex qua virtus est, quae rationis absolutio definitur, quam
etiam atque etiam explicandam putant.

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;